Fuse / Getty-afbeeldingen
Is je paard te dik of te dun? Er zijn een paar verschillende manieren om de conditie en het gewicht van een paard te beoordelen. Voor de meesten van ons zijn er echter echt drie criteria: te dik, te dun en precies goed. Alles anders dan 'precies goed' is een reden tot bezorgdheid en een verandering in het dieet, de huisvesting en de werklast van het dier is op zijn plaats. Gewicht vertelt niet het hele verhaal als het gaat om de gezondheid van een paard, maar is een indicatie van de algehele conditie.
Te dik
Hoe bepaal je of je paard te mager of te dik is? Er zijn enkele belangrijke gebieden om naar te kijken. Het eerste gebied is over de ribben, tussen het omtrekgebied en de lendenen. Hier zou u de ribben gemakkelijk onder uw vingers moeten kunnen voelen, maar ze niet kunnen zien. Het kan moeilijk zijn om de ribben op een 'te dik' paard te voelen. Een te dik paard kan een 'kuif' of vetkussen hebben langs de bovenkant of langs de zijkanten van de nek waar de manen tevoorschijn komen. Dit is anders dan het embleem ontwikkeld door hengsten en kan heel hard aanvoelen. De rug kan plat zijn of er kan een uitgesproken dip langs de wervelkolom zijn. Ik heb hele dikke paarden gezien met zo'n diepe vouw op hun rug dat je zou denken dat het water zou vangen in de regen.
Zeer dikke paarden zullen vetkussens ontwikkelen aan weerszijden van de staartkop en achter de punt van de elleboog in het omtrekgebied. Al te dik zal er rond uitzien, weinig spierdefinitie hebben, met lenden die 'appelwang' over de bovenkant hebben. Het paard kan ook een 'hooibuik' hebben, maar magere paarden kunnen ook hooibuiken hebben - opgezwollen buiken vanwege de inname van grote hoeveelheden voer.
Te dik voor een paard is niet alleen een conditieprobleem. Samen met 'te dik' komt het risico op laminitis, EMS, meer stress op gewrichten en cardiovasculair systeem en slechte vruchtbaarheid. Te vet bij volwassen paarden is een gezondheidsrisico, maar te dik in jonge runderen is zelfs een groter probleem omdat gewrichten en botten ernstig en permanent kunnen worden beschadigd.
Zonder afbreuk te doen aan de voeding die het paard nodig heeft, moet het te dikke paard afvallen. Dit kan het best geleidelijk worden gedaan, omdat paarden net als mensen gezondheidsproblemen kunnen ontwikkelen als ze te snel afvallen. Paarden hebben nog steeds gras of hooi nodig, maar in kleinere hoeveelheden met frequente tussenpozen. Het verlaten van een paard met een lege maag kan ook leiden tot paardenzweren. Rassen zoals Quarter Horses en de meeste pony's die 'easy keepers' zijn, kunnen heel gemakkelijk te dik worden.
Te mager
Een te dun paard zal benig zijn en spierdefinitie zal de enige contour zijn. Op een zeer mager paard zullen zelfs de spieren wegvallen, zodat het paard er ingevallen en mager uitziet. Het is gemakkelijk om een te dun paard te verwarren met een paard in zeer fit, gespierde conditie zoals racepaarden en paarden over lange afstand. Deze paarden dragen niet veel lichaamsvet, maar hun spieren zijn goed gedefinieerd en sterk. Het te magere paard kan er ooi nek uitzien, de schoft kan erg uitgesproken lijken en de wervelkolom kan gemakkelijk worden gevoeld onder de huid. De ribben en heupbeenderen kunnen scherp zichtbaar zijn en gemakkelijk voelbaar zijn en de heupen lijken verzonken.
Paarden worden te dun om een aantal redenen, waaronder gebrek aan voedsel, stress of ziekte. Het is belangrijk om te ontdekken waarom een paard mager is, om de juiste feeds of behandeling te bieden. Als een gestresst paard ook zweren heeft, moet de omgeving worden veranderd en de zweren worden behandeld. Merries die borstvoeding geven kunnen snel afvallen, vooral wanneer het moederen gebeurt wanneer hitte en bijtende insecten op hun hoogtepunt zijn. Sommige rassen zoals volbloeden en Arabieren kunnen 'harde bewakers' zijn en kunnen gemakkelijk 'te dun' worden.
Precies goed
Het paard dat perfect is, heeft ribben die voelbaar zijn, maar niet zichtbaar. Spierdefinitie is zichtbaar, zonder kussentjes van zacht vet over nek, omtrek of lenden. Het paard ziet er niet mager of afgerond uit, maar glad. De nek ziet er glad uit zonder cresty of mager te zijn.
Er zijn een paar systemen die door dierenartsen worden gebruikt om de lichaamsconditie te scoren. De meest voorkomende methode is de Henneke Body Condition Chart. Paarden worden gescoord op een schaal van één tot negen, waarbij één 'arm' en negen 'extreem dik' is. Toen we Trillium voor het eerst ontmoetten, was ze ongeveer een 1, 5. Momenteel is ze ongeveer 7, 5 en is ze op dieet gezet. De Universiteit van Kentucky biedt een nuttige PDF die beschrijft hoe de Henneke-conditietabel moet worden gebruikt en waarin de scoremethoden worden uitgelegd.
