PaoloBis / Getty Images
De mening van Noord-Amerikanen over postelein ( Portulaca olearacea ) begint te veranderen. Jarenlang werd deze Euraziatische plant beschouwd als een wiet, iets waar de eigenaar van moest afkomen. Maar een groeiend aantal mensen denkt nu dat postelein op zijn best eetbaar landschap is: het is gratis, er is geen werk aan te doen, het heeft een verscheidenheid aan culinaire toepassingen en het is zelfs zeer voedzaam. Het enige dat hem van zijn rechtmatige plaats als gerespecteerd kruid weghoudt, is een verouderde logica die zegt: "Deze plant is een wiet; daarom moet hij uit mijn landschap worden uitgeroeid."
Wanneer je deze "wiet" proeft en vertrouwd raakt met het onderzoek naar de voedingswaarde ervan, denk je misschien aan die logica. In plaats van het te bestrijden als wiet, kun je het logischer vinden om het als een eetbaar kruid te behandelen. Er is ook niets echt nieuws aan deze positieve kijk op postelein, omdat het in de Oude Wereld jarenlang opzettelijk in tuinen werd gekweekt. Daarom brachten kolonisten het mee naar de Nieuwe Wereld.
Voordelen voor de gezondheid van het eten van postelein
Postelein kruid heeft een aantal hoofden gedraaid bij de Amerikaanse ministerie van Landbouw, niet minder. Ze prikken postelein als een voedingsbron voor een gezonder dieet.
Postelein bevat alfa-linoleenzuur, een van de zeer gewilde Omega-3-vetzuren. Het heeft geen zin om geld te betalen voor visolie als je je eigen Omega-3-vetzuren kunt kweken als onderdeel van je eetbare landschapsarchitectuur (vooral als het weinig moeite kost om postelein te kweken, omdat het als een wiet groeit).
Niet alleen heeft postelein vijf keer de hoeveelheid omega-3-vetzuren die spinazie heeft, maar het heeft ook stelen met een hoog vitamine C. Omega-3-vetzuren spelen een belangrijke rol bij het reguleren van onze stofwisseling.
Nee, postelein is niet weer zo'n van die lommerrijke 'konijnenvoedsel' waar alleen een Ewell Gibbons van zou kunnen houden. Postelein is meer dan alleen eetbaar: het is een culinair genot. In feite is het een succulent kruid.
Postelein identificeren
Verwijzen naar postelein als een "succulent" kruid helpt je niet alleen om het als een voedingsmiddel te ervaren, maar biedt ook een hint voor de identificatie van de wiet.
De stam van de postelein is rond en glad en deze klimplant loopt als een kleine wijnstok over de grond. De plant draagt onbeduidende gele bloemen.
Jonge planten hebben een groene stengel, maar met volwassenheid krijgen de stengels van deze eenjarige roodachtige tinten. De plant heeft kleine, langwerpige, groene bladeren, die clusters vormen en ongeveer 1 inch lang zijn. De bladeren lijken op kleine wiggen en zijn, net als de stengel, sappig, wat een eigenschap is die postelein deelt met andere vetplanten.
Dit is een matvormende plant met een penwortel. Het blijft kort (meestal minder dan 6 centimeter lang). Als het met rust wordt gelaten, kan het, onder ideale omstandigheden (zonnig, met vochtige, vruchtbare aarde die sterk afvoert), een verspreiding van 2 voet naderen.
Postelein kiezen en gebruiken
Om de sappigheid van postelein voor het eten te behouden, oogst je het 's morgens of' s avonds wanneer je niet hoeft te concurreren met intens zonlicht. Hierna volgen voorbeelden van culinaire toepassingen voor de plant:
- Gebruik het rauw in salades, gemengd met andere ingrediënten. Eet het rauw, op zichzelf, als snack. Schenk het als bijgerecht.
Naast de knapperige textuur die je van een succulent zou verwachten, heeft postelein ook een interessante pepersmaak.
Postelein kookrecepten in overvloed, waaronder een die het gebruikt in een komkommer-yoghurt salade. Hoewel je het niet snel zult vinden in de saladebar van je lokale fastfood-stop, heeft postelein het menu van een aantal luxe restaurants bereikt.
