Bad

Rouw om het verlies van uw huisdier

Inhoudsopgave:

Anonim

Illustratie: Hugo Lin. © The Spruce, 2018

Rouwen om het verlies van uw huisdier is een belangrijk onderdeel van het omgaan. Als je een speciale metgezel bent kwijtgeraakt, kunnen de emoties overweldigend worden. Neem de tijd om je verlies te treuren. Vier de band die je had met je huisdier. Wees niet bang om te huilen. Het kost tijd om te genezen.

Wat te verwachten nadat uw huisdier sterft

Omdat uw huisdier een dagelijks onderdeel van uw leven was, kunnen zelfs de meest alledaagse taken hartverscheurend aanvoelen. Misschien merk je dat je je klaarmaakt om je huisdier te voeren, alleen om te onthouden dat je huisdier weg is. Soms kom je thuis en verwacht je dat je huisdier je bij de deur begroet, en voel dan een golf van verdriet wanneer je je realiseert dat dit niet zal gebeuren.

Kleine dingen zoals krassen op de vloer van nagels kunnen een emotionele reactie veroorzaken. Items zoals huisdierbedden, speelgoed, kommen, kragen, enz. Zijn duidelijke herinneringen. Het is echter niet het antwoord om alle dingen weg te doen die u aan uw huisdier herinneren. Als u de spullen van uw huisdier uit het zicht wilt verwijderen, is het een goed idee om ze ergens op te bergen. Misschien wilt u teruggaan en ze in de toekomst bekijken.

The Stages of Verdriet

In het boek 'On Death and Dying' uit 1997 introduceerde Elisabeth Kübler-Ross de inmiddels bekende vijf fasen van rouw. Deze fasen zijn niet bedoeld om verdriet te compartimenteren, alleen om je te helpen verdriet beter te begrijpen. Afhankelijk van de persoon kunnen deze fasen elkaar overlappen of in verschillende volgorde voorkomen. Je kunt al dan niet alle fasen ervaren. Er is geen exacte formule voor verdriet.

Hier zijn de vijf fasen van verdriet volgens Dr. Kübler-Ross:

  • Ontkenning: de aanvankelijke schok van verlies leidt tot ongeloof. Emotionele gevoelloosheid fungeert als een vorm van zelfverdediging tegen de realiteit. Woede: Terwijl de realiteit inzinkt, zal woede zich beginnen te ontwikkelen. Dit komt uit een combinatie van je emoties en werkt bijna als een manier om de stress uit te putten. In deze fase geeft de rouwer vaak de schuld aan mensen of dingen voor de dood van hun huisdier. Onderhandelen: dit is het "wat als" -stadium. De rouwende persoon ziet een manier om de dood te voorkomen. Schuld gaat vaak gepaard met de onderhandelingsfase. Depressie: dit kan een moeilijk stadium zijn om te doorstaan, maar dit wordt tijdens het genezingsproces verwacht. Een trieste situatie vraagt ​​om verdriet, en de realiteit van de dood van een huisdier kan ertoe leiden dat een persoon erg laag wordt. Dit is normaal, maar niet zonder einde. Ernstige langdurige depressie is echter een teken om hulp te zoeken bij een professional. Acceptatie: Hoewel het verdriet en verdriet voor altijd kan blijven bestaan, betekent de acceptatiefase dat we de realiteit van de dood onder ogen moeten zien. Het accepteren betekent niet dat je er 'overheen' bent. Acceptatie betekent gewoon dat je begrijpt dat het leven doorgaat.

Herdenking van uw huisdier

Het kan heel therapeutisch zijn om iets speciaals te doen om de herinnering aan je geliefde metgezel te bewaren. Sommige eigenaren van gezelschapsdieren besluiten zelfs een kleine herdenkingsdienst te houden na de dood van een huisdier. Het belangrijkste is om iets vanuit je hart te doen dat je helpt je metgezel te onthouden en je verdriet te verwerken.

Overweeg om een ​​of meer van de items (pootafdruk, een haarlok, kraag, favoriet klein speelgoed) in een raam van een raamdoos met een foto van uw huisdier te tonen. Een kleine inscriptie met de naam van uw huisdier kan het gedenkteken completeren. Je kunt het zelfs in de buurt van een van de favoriete plekken van je huisdier in je huis hangen.

Een unieke manier om uw huisdier te onthouden is om een ​​uniek artistiek gedenkteken te maken van de cremains (as). Het bedrijf Art From Ashes maakt al vele jaren prachtig handgemaakte glazen herinneringen aan huisdieren. Vanwege de grote vraag begonnen ze op verzoek zelfs stukken van menselijke cremains te maken.

Overweeg een boom of andere plant in uw tuin te planten en strooi enkele van de cremains in het vuil rond de plant. Daar kan een decoratieve springplank worden geplaatst met een bericht of de naam van uw huisdier.

Sommige eigenaren besluiten het lichaam van hun huisdier of cremains op hun eigendom te begraven. Als u dit wilt doen, moet u de lokale verordeningen controleren, omdat dit technisch illegaal kan zijn in uw regio. Overweeg na de begrafenis om een ​​speciale grafsteen, stapsteen of artistieke sculptuur in dit gebied te plaatsen. Je kunt daar ook prachtige bloemen of een andere plant kweken.

Praat met mensen over je gevoelens. Je verdriet bespreken met vrienden en familieleden kan heel nuttig zijn. Overweeg lid te worden van een steungroep voor huisdierenverlies bij u in de buurt of online. Misschien wil je zelfs met een rouwadviseur praten om je te helpen je emoties te verwerken.

Druk uw gevoelens uit in woorden met een gedicht, verhaal, blogbericht of een ander gedenkteken voor uw hond. Een geschreven eerbetoon helpt je je emoties te verwerken. Als u besluit om het online te publiceren, kan het anderen een kans geven om de liefde die u voor uw huisdier heeft te zien. Ook kunnen andere eigenaren van gezelschapsdieren er troost in vinden.

Hoe lang zal het verdriet duren?

Het belangrijkste om te onthouden is dat verdriet tijd kost. Je zult je metgezel altijd missen, maar het wordt beter. In het begin zullen er meer slechte dagen zijn dan goede. Dan zul je merken dat de slechte en goede dagen gelijk zijn. Binnenkort zul je minder slechte dagen hebben, en het zal gemakkelijker zijn om je te concentreren op de gelukkige herinneringen met minder verdriet. Het geheugen van je huisdier kan altijd bitterzoet voor je zijn.

Toekomstige huisdieren kunnen uw verloren metgezel niet vervangen, maar ze kunnen wel helpen om een ​​leegte op te vullen. Wacht gewoon tot de tijd rijp is. Het is een ongelukkige realiteit dat mensen waarschijnlijk hun huisdieren zullen overleven. Het enige dat kan worden gedaan, is dankbaar zijn voor de korte tijd dat je je leven kunt delen met deze metgezellen.